|
Strona główna |
Miód a zdrowie |
Przepisy z miodem |
Propolis |
Pyłek pszczeli |
Pytania i odpowiedzi |
|
Oferta |
Kontakt |
O pasiece |
Pliki Download |
Łącza Linki |
|
|
|
Informacje kontaktowe
Adres pasieki:
Pasieka
Edmund Rostkowski
Wrociszów Dolny 4
59-970 Zawidów gmina: Sulików powiat: Zgorzelec
Telefon:
dom. (075) 77 88 044
Poczta elektroniczna
Dojazd od strony Zgorzelca, Zawidowa
Jadąc drogą główną Zgorzelec - Zawidów skręcamy do Wrociszowa Dolnego zgodnie z drogowskazem. Jadąc prosto mijamy po prawej stronie kolonię Wrociszowa Dolnego, wjeżdżamy do wsi i nadal jadąc prosto obok kapliczki skręcamy w prawo. Dalej droga główna skręca w lewo do Wilki, my jedziemy prosto. Omijamy po prawej dom Nr.7, następnie dom Nr.6 i 5 wybierając na rozwidleniu dróg drogę w prawo i dojeżdżamy do budynku Nr.4.
Dojazd od strony Wilki
Jadąc drogą od strony Wilki wjeżdżamy do wsi. Droga główna skręca w prawo, my skręcamy w lewo. Omijamy po prawej dom Nr.7, następnie dom Nr.6 i 5 wybierając na rozwidleniu dróg drogę w prawo i dojeżdżamy do budynku Nr.4.
|
|
Minimum informacji o okolicy pasieki.
Wrociszów Dolny
|
| Wrociszów Dolny, wieś położona na wysokości 230 metrów nad poziomem morza na Przedgórzu Izerskim. Stara wieś o układzie okolnicy. To typowo słowiańska zabudowa o charakterze obronnym. Wieś istniała już w XIV wieku, wielokrotnie zmieniały się rody właścicieli. Warto odnotować kilku. W 1766 roku właścicielem jest Karol Fryderyk von Ziegler, major króla polskiego i księcia saskiego Augusta III Sasa. Następnym właścicielem był ambasador Jan August von Greiffenheim, poseł szwedzki. W 1787 roku właścicielem jest Otto Ferdynand von Loeben, książę i minister saksoński. W 1825 roku właścicielem jest Albrecht Edward graf von Loeben, starosta w Królestwie Prus na teren Górnych Łużyc, prezydent Górno-Łużyckiego Zrzeszenia Gospodarczego. Nazwa wsi wielokrotnie zmieniała się: Rusdurf, Rudilsdorff, Rudelsdorf, Piastów, Wrociszów. Największa liczba mieszkańców 300 osób, obecnie około 200 osób.
|
|
|
Sulików
|
| Na terenie Sulikowa już w IX-XI wieku znajdował się słowiański gród obronny. Ok. 1230 roku Sulików otrzymuje prawa miejsce od króla czeskiego Wacława I. Sulików był czeskim królewskim miastem. Na przestrzeni wieków mieszkańcy miasta Sulików byli aktywni w wielu zawodach. Warto wymienić specjalizację Sulikowa w produkcji "missolanu", tkaniny z wełny i lnu eksportowanej poza granice kraju. Słynne były również Sulikowskie dywany produkowane w dużych ilościach. Działała również fabryka cygar. W XVIII wieku Sulików słynął z posiadania leczniczych źródeł wody, cennych w leczeniu chorób skórnych i reumatycznych. Dziennie odwiedzało źródła około 1000 osób. Obecna nazwa Sulików wywodzi się od starosłowiańskiego imienia Sulik. Wcześniej Sulików nosił nazwy: Schoninberch, Shonenberg, Shonberg, Shönberg, Szymbark. Sulików zamieszkuje około 2000 osób. Warto zobaczyć w Sulikowie barokowy kościół, którego obecny wygląd uzyskano po przebudowie w 1688 roku. Przy rynku znajdują się dwa drewniane domy o konstrukcji szachulcowej z podcieniami z początku XVII wieku, typowe ludowe budownictwo małomiasteczkowe.
|
|
|
Zawidów
|
| Zawidów jest starym miastem. Pierwszy gród został założony przez plemię słowiańskie Zagozd. Odnotowany po raz pierwszy w 1189 roku. Prawa miejskie zostały nadane przez króla Czech Przemysława Ottokara II ok. 1255 roku. Zawidów przez wieki znany był z produkcji płótna lnianego, sukna. XIX wiek to rozwój przemysłu. Przemysł włókienniczy miasta Zawidów zatrudniał ponad 1000 osób. Działała cegielnia produkująca cegły, dachówki. W roku 1875 Zawidów uzyskuje połączenie kolejowe z Zgorzelcem. Nazwa miasta zmieniała się wielokrotnie: Syden, Sydenberg, Sidinberg, Zeidenberg, Żydzin. Obecnie Zawidów zamieszkuje około 5000 osób. W Zawidowie warto zobaczyć wieżę dawnego kościoła ewangelickiego, wcześniej katolickiego z 1590 roku, neogotycki kościół katolicki z 1897 roku, dworzec kolejowy Zawidów z 1875 roku.
|
|
|
Górne Łużyce
|
| Górne Łużyce, kraina między Kwisą a Połcznicą zamieszkana od VI-VII wieku przez plemiona serbołużyckie Milczan, Bieżuńczan, Zagozd. Tereny te zajął 1002 roku Bolesław Chrobry, następnie panowała tu Marchia Miśnieńska, Czechy (Askańczycy, Luksemburgowie, Habsburgowie, Jagiellonowie), Wetynowie, Saksonia. Główne miasta to: Budziszyn, Zgorzelec, Lubań, , Kamieniec, Lubij, Żytawa. Rodowici Serbołużyczanie przez cały okres zachowywali odrębność narodową, kulturalną. Obecnie wschodnia część Górnych Łużyc z Lubaniem i wschodnim Zgorzelcem należy do Polski. Zachodnia część Zgorzelca (Görlitz), Budziszyn (Bautzen), Żytawa (Zittau), Kamieniec (Kamenz), Lubij (Löbau) należą do Niemiec.
|
|
|
|